Om volledig te zijn zou de tabel met de planeten van ons zonnestelsel eigenlijk nog ongeveer… 18000 "kleine planeten" moeten vermelden. Het betreft hier de planetoïden, als het ware grote ruimte keien, waarvan het grootste deel zich bevindt in een gigantische ring ( ook " hoofdgordel" genoemd) tussen de banen van de laatste aardse planeet Mars en de eerste "gas reus" Jupiter. Deze planetoïdenring bevindt zich op een gemiddelde afstand van de zon tussen 2.17 en 3.3 astronomische eenheden.  In 1801 werd voor het eerst een "kleine planeet" waargenomen. Het ging om Ceres, een planetoïde op een afstand van ongeveer 414 miljoen km van de zon en een omlooptijd rond de zon van 1680 dagen. De daaropvolgende jaren werden nog andere planetoïden geïdentificeerd: Pallas (1802), Juno (1804), Vesta (1807) enz. Momenteel zijn er meer dan 18000 bekend, maar slechts 5000 kregen een naam of identificatie nummer en nauwkeurig berekende baangegevens. Op die manier overigens konden sterrenkundigen bepaalde, die zich in bijna identieke banen bevinden en zonder twijfel afkomstig zijn van het uiteenspatten van een zelfde object.    
 
 
 

Onder de bekende planetoïden is er één die bij astronomen een massa vragen oproept: Vesta. Ze bevindt zich op ongeveer 350 miljoen km van de zon en heeft een diameter van meer dan 500 km. De planetoïde heeft een " bont " oppervlak. Spectroscopisch onderzoek toont aan dat bepaalde gebieden op deze kleine planeet zijn samengesteld uit basalt, gesmolten rots afkomstig van vulkanische activiteit. Dit wijst erop dat deze planetoïde ooit een kern heeft gehad die te vergelijken is met de aardkern… 
In de loop van haar bestaan werd Vesta gebombardeerd door één of zelfs meerdere brokstukken uit de ruimte. Bij de inslag werden stukken van Vesta de ruimte ingeslingerd. Sommige van deze stukken kwamen daarna op de aarde terecht.