Men kan het zich voorstellen als het oppervlak van sfeer, het is eindeloos
maar toch zelf behoudend. Men moet dit begrip niet al te letterlijk opvatten,
omdat de ruimte en tijd niet regelmatig zijn, het zijn relatieve begrippen.
Er zijn echter evenveel moderne theorieën als er legenden zijn
over de schepping. De mythen zijn van de mooiste verhalen die onze culturen
hebben voortgebracht. De schepping is bijna altijd uitgedrukt met " en
in het begin was er.....". Wat was er vóór het begin?
Het heelal is oneindig.
Het is mogelijk om een oneindige afstand af te leggen in een rechte
lijn over het aardoppervlak. Je blijft simpel weg rond de aardbol draaien.
Het universum kan oneindig of begrensd zijn in zekere zin, maar indien
wij het universum als oneindig beschouwen en indien het een onbeperkte
hoeveelheid materie bezit komen wij in moeilijkheden. Er kan namelijk geen
onbeperkte hoeveelheid materie zijn in een ruimte. Bij het vervolledigen
van dit fysisch argument is het mogelijk te demonstreren dat het universum
eindig en begrensd moet zijn.
Alhoewel men steeds argumenteert over de vorm van het universum, blijft
er steeds een vraag onbeantwoord. Als dit het universum is, wat gebeurt
er dan buiten het universum? Is het mogelijk dat de sterrenstelsels die
we kunnen waarnemen deel uitmaken van een groter systeem, zoals een serie
Chinese doosjes?
In zekere zin is het universum eindig, maar kan het oneindig zijn in
de tijd. Er is niemand die kan uitleggen wat tijd is. Dit geldt eveneens
voor de afstand en massa. Wij weten echter wel dat er een snelheid bestaat,
die niet overschreden kan worden. De universele constante "Lichtsnelheid".
Vanuit dit gegeven kunnen de relatieve afstand, tijd en massa worden berekend.
De basis van de kosmologie is vastgelegd in een vraag. Is het universum
eeuwig of begon het op een bepaald moment? Aan de ene zijde heeft men altijd
willen geloven dat de oneindigheid een soort tijdloze balans is. De meeste
mensen vinden dit moeilijk, het idee van eeuwigheid te accepteren. De meeste
geloofsopvattingen zijn gebaseerd op de kosmologie, waar er een begin was
en er een einde zal aan komen.
Deze beide tegengestelde ideeën zijn duidelijk bepaald in twee
wetenschappelijke strekkingen, "het stilstaand universum “Steady State"
en de oerexplosie "Big Bang".
Tot voor kort was het niet nodig deze theorieën over de eeuwigheid
te veranderen, omdat God de eeuwigheid is. Tegenwoordig staan deze theorieën
voortdurend onder druk om precies uit te leggen hoe de eeuwigheid werkt.
Het is moeilijk zich een afwezigheid van de ruimte voor te stellen.
Volgens sommige legenden ontstond er uit een chaos een orde van bestaan.
De huidige wetenschappers stellen zich het tegenovergestelde voor. Dat
de orde terugkeert naar de chaos, namelijk het streven naar entropie volgens
de tweede wet van de thermodynamica.
Entropie: "Een systeem zoekt steeds de wanorde, hierdoor neemt de wanorde
buiten het systeem af. Een proces loopt als de entropie toeneemt of gelijk
blijft."
Mythen zijn zelden volledig en wanneer het tot de daad van de schepping
komt, wordt er meestal over een God gesproken, die wakker werd uit een
slaap, of een oorspronkelijke zee waaruit het leven ontstond. Dit reflecteert
de evolutie van het leven op aarde en kan zelfs de herinnering zijn van
het leven voor onze geboorte.
De wetenschap echter zit met hetzelfde dilemma en komt tot hetzelfde
antwoord. Er wordt aangenomen dat voor er materie verscheen er een soep
was van al de benodigde ingrediënten, het ambi-plasma genaamd. Dat
bestond uit neutrino's, meonen, elektronen en andere subatomaire deeltjes
als quarks (up, down, strange en hun antipartners).
Ik kan akkoord gaan met wat de oude Grieken geloofden, dat de tijd
de eerste vorm gaf aan de ruimte, of met Genesis, dat de eeuwige God zei:
"En laat er licht zijn", en een ver afgelegen golf in de ruimte/tijd realiseerde
het eerste energiestraaltje, wat een lawineeffect veroorzaakte.
Wij zijn gedwongen te denken in een rechte lijn. Een lijn met een begin
en een einde. Het is mogelijk zich voor te stellen dat het universum dat
ontstaan is uit één enkel punt, toch een oneindig bestaan
heeft. Simpel doordat het altijd gestadig bestaat en het alleen door onze
ervaringen kan veranderen.
Oneindige discussies zouden de enige bezigheid van de kosmologie kunnen
geweest zijn, ware er niet de ontdekking van een erg opvallend feit geweest
door de Amerikaanse astronoom Edwin P.Hublle in 1927. Deze ontdekte dat
naburige sterrenstelsels zich van ons verwijderen met onvoorstelbare snelheden.
Maar dit was nog niet alles. Hoe verder ze van ons verwijderd zijn, hoe
hoger hun snelheid. Met andere woorden het bewijs werd geleverd dat het
universum zich uitdeint.
Hieruit kunnen wij concluderen dat de materie uit één
punt komt, en dit met een onvoorstelbare verwoestende energie. De moderne
wetenschap begon met deze enkele afleiding, hoewel er alternatieven werden
voorgesteld, maar iedere nieuwe theorie moet het fenomeen kunnen uitleggen.
De meesten accepteren dat de start van het universum begon met de expansie
door de oerexplosie "The Big Bang".