De aarde valt niet in enkele lijnen of zelfs enkele bladzijde te beschrijven. Met haar vele rijkdommen en de talloze onderzoeksprogramma's die haar van op aarde en van uit de ruimte onder de loep nemen verdient zij alleen al een eigen wegpage. We kunnen slechts enkele van de duizenden aspecten, de ene al boeiender en interessanter dan de andere, aanraken die dit soort onderzoek opleverde. Geldt daarentegen hetzelfde voor haar enige en unieke natuurlijke satelliet: de maan? 

De vraag is eenvoudig: valt er over de maan eigenlijk nog iets nieuws te schrijven? Al sinds de oudheid wordt deze gelige bol die onze nachten verlicht waargenomen. De oude Grieken waren de eersten die haar afmetingen en afstand tot de aarde probeerden te bepalen. Ze hebben ook in grote lijnen de wetten bepaald die aan de basis liggen van de opeenvolgende fasen van de maan en haar beweging aan de hemel in de loop van een jaar. Aldus werden de eerste maankalenders opgesteld. 

Dankzij de eerste verrekijkers en later telescopen konden astronomen zich pas verdiepen in de studie van het oppervlak van de maan. De Apollo - vluchten hebben op spectaculaire wijze de kennis die de mens van de maan had aangevuld.