A.Ontruiming bij middel van conventionele technieken 

• Tijdens W.O. II: systeem van de Duitsers
• 12% dodelijke afloop
• 45% zware kwetsuren
• Meer problemen bij snellere vliegtuigen.
• Belangrijkste factoren: botsing tussen piloot en onderdelen van het vliegtuig.
• Ook nu nog gebruikt bij sommige toestellen van de BAF: Fouga,C 130,Marchetti, HS,….

 

Moeilijkheden:

Bij radiale versnellingen van meer dan +2.5 Gz Indien de snelheid meer is dan 500 km/u

 

1. Geschiedenis 

• Eerste gegevens dateren uit 1939

• Sindsdien verbeteringen aangebracht:
• Automatisatie bij verschillende fazen van de ejectie:
• Voor de automatisatie:piloot moet opeenvolgende handelingen uitvoeren (7.5 à 11 sec.)
• Nu volautomatisch (2 sec.)
 
• De hoogte door de stoel bereikt:

• Verlenging van de ejectieduur en vermindering van de initiële ejectiekracht.
• De initiële versnelling was vroeger 20 à 21 G gedurende 8 à 10/100 sec.
• Daarna 16 à 18 G gedurende 15 à 20 /100 sec. (2 explosies).
• Nu:eerst explosie met daarna ontsteking van een raket.(eerst 14 à 16 G gedurende 15 à 20/100 sec.,daarna 14 G gedurende 10 à 20/100 sec.)

 

4.Types van ejectie 

• Bij supersonische vliegtuigen.
• Op zetel gehouden door een speciaal harnas.

1.De voorbereiding 

Correcte houding	Ideaal
	In de praktijk ?
Snelheid van handelen

 

• Automatisch geregeld bij het in werking stellen van de schietstoel (duurt 0.1 à 0.3 sec.).

• Ladingen in de canopy verwerkt, laten deze ontploffen in kleine fragmenten.
• Gevaar: indien er toch grote fragmenten ontstaan (gevaar voor kwetsuren).

• Gevaar voor halswervelletsels.

• Eerst handvat boven het hoofd met tweede tussen de knieën.
• Nu alleen nog de tweede mogelijkheid
• Automatische ejectie bij de tweezitter.

• Wordt eerst geleid door de rails.
• Eenmaal in vrije lucht: twee mogelijkheden:

Bij minder dan 380 km/uur:Schietstoel neigt naar voor.

 

• Bij meer dan 380 km/uur:Schietstoel neigt naar achter door de windblast.Dus neiging tot tumbling.

• Dit gebeurt automatisch door een barometrische capsule.
• Zolang het valscherm niet is geopend, blijft de piloot in vrije val op de schietstoel ( zuurstof).

• Vanaf nu is de piloot in de situatie van een valschermspringer.

 

Maar:

Meestal de eerste sprong. De omstandigheden zijn niet ideaal.

 

6.Het landen 

• De techniek van het landen is identiek aan deze van de valschermspringers.
• Maar: survival kit van ong. 10 kg (men moet hem in principe eerst afgooien).

A .Algemeenheden 
 

• Drie types van frakturen: volgens WATSON-JONES

• Cuneïforme anterieure indeukingsfrakturen.(wervelzuil in lichte flexie)
• Comminutieve fracturen.(wervelzuil in sterke flexie)
• Fractuur-luxatie.(zeer zeldzaam)

• Bij uitschieten.(vooral fracturen D6-L1)
• Bij landen.(vooral D8-S1)

• Een compressie van de wervelzuil in discrete flexie.
• De wervelzuil van de valschermspringer is vrij met als gevolg vooral dorso-lumbale letsels.
• Een piloot is lumbaal en laagdorsaal goed gefixeerd door het harnas, dus vooral middendorsale fracturen.
• Faktoren die een invloed hebben:
• Positie van het vliegtuig.
• De binding aan de stoel.
• Het type van schietstoel.
• Depositie van het hoofd.

• Miskende fracturen:
• 15à20 %
• Negatief klinisch onderzoek.
• Diagnose gesteld door systematische RX
 
 
• Fracturen met symptomen.(pijn)
• Onmiddellijk of na enige tijd

• Lokaal of veralgemeend

• Stabiele of instabiele fracturen.

• Letsels van de discus.

• De laattijdige klachten.(mogelijk door onvoldoende revalidatieoefeningen)

4 fasen 

• Het verlaten van het toestel tot het openen van het valscherm.
• De opening van het valscherm.
• De afdaling
• De landing.

2.Opening van het valscherm. 

Duur:2 sec. 

Snelheid: 200 km/u-30 km/u 
 

Harnas:	Verdeling van de openingsschok over de grootst mogelijke oppervlakte degrootste druk op de minst viltale plaatsen (liesstreek)
	Ondersteuning van het lichaam op die wijze dat de landing ideaal kan gebeuren

Houding van de valschermspringer bij de opening 

b.Praktische aspecten: 

Sterke krachten:	Soms bewustzijnsverlies
Soorten letsels:	Bovenste ledematen:hyperabductie
	Onderste ledematen:been in hangkoorden die zich ontplooien.
	Hoofdwonden:directe slag,brandwonden.
	Soms halswervelbreuken

3.Afdaling met open scherm: 

• Soms botsingen bij euforische debutanten.

A. Redding op grote hoogte 

• Boven 8000 meter:probleem hypoxie (draagbare zuurstoffles).
• Probleem openingsschok: 33 G op 40.000 voet.
• Boven 18.000 meter:drukpak noodzakelijk.

• Minder gevaar dat het valscherm zou ingehaald worden door het vliegtuig.
• Kleinere openingsschok van het valscherm: 33 G op 13.000 meter.(verwondingen zijn te vrezen boven 8.000 meter)
• Vermindering van de tijd gedurende dewelke de zuurstof van de draagbare zuurstoffles nodig is.
• Vermindering van blootstelling aan lage temperaturen.
• Moeilijkheden voor de vijand om een lichaam in vrije val waar te nemen.

• De moeilijkheid om de hoogte boven de grond te schatten.
• Het risico het bewustzijn te verliezen (nu geen probleem meer wegens automatische opening).

1.De wervelzuil in zijn geheel 
 

4 niveaus met hun eigen convexiteit  Dorsale convexiteit is structureel  Cervicale en lumbale convexiteit:te wijten aan de vorm van de discus intervertibralis  In zittende houding: afplatting  lumbaal en cervicaal;minder of niet wat dorsale kyphose betreft

2.De wervel zelf 

• Arcus vertibralis
• Wervellichaam:spongieus weefsel met trabekels

3.De weerstand aan uitwendige krachten van de individuele wervel verschilt volgens: het niveau 
 

Gewicht nodig om fractuur te bewerkstelligen		Gewicht gedragen door elke wervel in %	G
C4	275	7	50
D1	450	20	25
D6	600	25	23
L1	900	50	18-23
L5	1000	60	21-23

 

Moeilijk toe te passen op ejecties in de realiteit: 

• De rol van de nucleus pulposus en de musculaire massa's.
• De richting van de inwerking, zijn amplitude en duur.
• De leeftijd van de piloot.
• Toestand van de discus.