Joost mag het weten !
Oorzaken van slechthorendheid

Gehoorbeschadigingen kunnen het gevolg zijn van een ziekte aan het gehoororgaan, maar ook blootstelling aan lawaai kan slechthorendheid veroorzaken .

Ziekten aan het oor verdelen we in:

Ziekten aan het uitwendig oor:

1. Een grote , soms afsluitende, prop oorsmeer (cerumen) in de uitwendige gehoorgang. We krijgen hierdoor gehoorverlies dat gepaard gaat met een ritmisch dof suizen, synchroon met de polsslag. Inoverleg met geneesheer oor uitspuiten ( het is belangrijk dat daarna 48 uur NIET geaudiometreerd wordt omdat anders een verhoogde drempelcurve wordt gevonden)
2. Ontsteking van de gehoorgang. (otitis externa). Inspectie en behandeling door de huisarts of de NKO arts is ALTIJD nodig, vooral ook omdat er wel eens een middenoorontsteking achter kan zitten. Otitis externa heeft niet zo veel invloed op het gehoor.
3. Aangeboren misvormingen komen soms voor. Als alleen de oorschelp misvormd is, is het gehoor normaal. Niet zelden echter is dan ook de gehoorgang afgesloten. (Atresie) Dat geeft wel een ernstig gehoorverlies.

Ziekten van het middenoor:

1. Ontstekingen van de buis van Eustachius ( Tubaircatarrh). Hierdoor functioneert de buis niet of onvoldoende. Omdat zuurstof door de slijmlaag in de middenoorholte langzaam in het bloed wordt opgenomen daalt de luchtdruk in de middenoorholte, met als gevolg onderdruk. Het trommelvlies wordt naar binnen gedrukt. Dit kan een perforatie van het trommelvlies en een slechter functioneren van de gehoorbeentjes keten tot gevolg hebben.
2. Acute middenoorontsteking( Otitis media acuta) Dit is een ontsteking van het slijmvlies van de middenoorholte. Meestal treedt dit op bij neus - of keelinfecties. Berucht is ook de otitis na mazelen. De infectie heeft vaak vochtafscheiding tot gevolg. Het trommelvlies komt onder druk te staan. Het gehoor wordt slechter, de druk geeft pijn. Het vocht ( etter) kan zich zelf een uitweg zoeken door het trommelvlies. Er ontstaat dan een perforatie. Meestal laat men het niet zo ver komen en maakt de geneesheer een sneetje in het trommelvlies . (doorprikken van het oor). Soms breidt de infectie zich uit en ontstaat er een ontsteking van de luchtcellen achter het middenoor. ( Mastoïditis). Snel operatief ingrijpen is dan noodzakelijk. Een middenoorontsteking geneest meestal zonder restverschijnselen. Bij kleine kinderen is een herhaling echter niet zeldzaam.
3. Chronische middenoorontsteking ( otitis media chronica) Het beeld is geheel anders dan bij de acute ontsteking. Pijn ontbreekt, evenals koorts. De patiënt ontdekt soms op zekere dag dat zijn oor vocht afscheidt ( loopt) en dat blijkt niet over te gaan. Het trommelvlies vertoont veelal een randstandige perforatie ( bij een acute ontsteking zien we meestal een centrale perforatie). Het optreden van cholesteatoom is hierbij regel. Cholesteatoom is in wezen niets anders dan huid ( epitheel) op een plaats waar het niet thuishoort. Huid heeft de voortdurende neiging naar buiten te groeien en zijn oppervlakkige lagen af te storen. In het middenoor blijven de afgestoten hoornlagen als bollen aanwezig en door de druk ontstaan uitgebreide verwoestingen , onder andere van de gehoorbeentjesketen . Op den duur kunnen zelfs het binnenoor en de hersenen aangetast worden. De infectie met bacteriën is secundair. Meestal is een operatie noodzakelijk.
4. Otosclerose. Dit is een abnormale botvorming in het middenoor. Als gevolg hiervan kan de voetplaat van de stijgbeugel onwrikbaar in het ovale venster vast komen te zitten. Trillingsoverdracht is dan onmogelijk geworden en gehoorverlies treedt op. Met een operatie is vaak nog wel het een en ander te herstellen.

Ziekten van het binnenoor:

1. Bij de ziekte van Meniére is zowel het evenwichtszintuig als de cochlea aangedaan. Vaak is slechts één oor gestoord. Aanvalsgewijze treedt naast gehoorverlies en oorsuizen ook ernstige duizeligheid op, gepaard met misselijkheid en braken. Typisch is in het beginstadium het perceptieve verlies voor lage tonen. Merkwaardig is de soms aangegeven diplacusis, dat is dat een toon in het ene oor hoger wordt gehoord dan in het andere. Aanvankelijk is tussen de aanvallen het gehoor nagenoeg normaal, op den duur echter gaat het gehoor ook voor hogere frequenties blijvend achteruit.
2. Stoffen als arsenicum, koolmonoxide, lood, kwik, dampen van bezol kunnen gevaarlijk zijn voor het gehoororgaan. Ook geneesmiddelen als morfine, kinine, thalidomide ( softenon) en de antibiotica van de streptomycinereeks kunnen gehoorschade veroorzaken.
3. Aangeboren binnenoorslechthorendheid. Dit is een aangeboren gehoorstoornis die met toenemende leeftijd nog kan toenemen. Soms kan de oorzaak van de stoornis worden achterhaald, zoals bepaalde infectieziekten van de moeder gedurende de zwangerschap ( bv. Mazelen of rode hond). Ook Röntgenstraling kan dezelfde uitwerking hebben.
4. Presbyacusis. Alle geluiden met frequenties tussen 20 en 20.000 Hz zijn hoorbaar, echter alleen voor jonge mensen. Men heeft gevonden dat het gehoorveld met het toenemen van de leeftijd langzamerhand kleiner wordt. Er treedt dan gehoorverlies op voor de hoge frequenties.

• Fysiologische veroudering; het totaal aantal cellen neemt af bij toename van de leeftijd.
• Arteriosclerose; slechtere bloeddoorstroming heeft een verminderde cochleaire functie tot gevolg.
• Sociale leefomstandigheden; wordt er bijvoorbeeld veel vertoefd in een omgeving met veel achtergrondlawaai, dan zal deze inwerken op de gehoorzin. ( In dit geval spreekt men dan ook wel van presbysociacusis)

Retrocochleaire doofheid

Dit is meestal het gevolg van een tumor in de hersenschors of in de 8 ^ste hersenzenuw, dit is de gehoorzenuw (nervus acousticus).

Bij een binnendoofheid komen een aantal nevenverschijnselen voor:

• Oorsuizen ( tinnitis): De patiënt neemt voortdurend een sissend of rinkelend geluid waar, bestaande uit hoge frequenties.
• Recruitment ( regressie): Dit is een abnormale gevoeligheid voor sterke geluiden, dat wil zeggen dat een geringe toename van de geluidsdruk door de patiënt wordt ervaren als een sterke toename van de luidheid. Het verschijnsel treedt hoofdzakelijk op bij geluiden met hoge frequenties. Een voorbeeld hiervan is dat vader aan Jantje vraagt om de tv wat harder te zetten, Jantje doet dat en krijgt een draai om de oren omdat vader had gezegd een béétje harder!
• Frequentieanalysestoornis: Bij deze afwijking is het oor niet goed meer in staat de verschillende frequenties afzonderlijk waar te nemen. Spraak wordt daarom slechts moeilijk verstaan. Het verschijnsel wordt soms pas ontdekt als een hoortoestel wordt aangepast.

Zoals beloofd zullen we nu wat dieper ingaan op lawaaidoofheid. De eerste vraag die ons daarbij door het hoofd spookt is: "Wat is lawaaidoofheid ?".

Het ISO (International Standardization Organization ) heeft een definitie opgesteld die als volgt luidt: " Iemand is lawaaidoof als hij gemiddeld over de frequenties 500 Hz, 1000 Hz en 2000 Hz een gehoorverlies heeft van 25 dB of meer."

De tweede vraag is dan: " Hoe komen we aan een lawaaidoofheid?".Het antwoord op die vraag is heel eenvoudig: door het verblijf in ruimtes waar veel lawaai heerst. Het is natuurlijk niet zo dat als je eens een keer in lawaai verblijft je onmiddellijk lawaaidoof wordt. Zo'n vaart loopt het niet. Maar als je geregeld in een ruimte met veel lawaai verblijft , dan heb je wel een grote kans om lawaaidoof te worden. Hoe groot is die kans dan ? Het ISO (alweer) heeft een tabel opgesteld waarin de kans staat om lawaaidoof te worden als je een bepaalde tijd blootstaat aan een hoeveelheid geluid. Uit die tabel lezen we dat als iemand al 25 jaar werkt in een ruimte waar een geluidsniveau heerst van 110 dB(A) ( een machinekamer bijvoorbeeld) hij een kans heeft van 78 % om lawaaidood te zijn. Na slechts 5 jaar werken in zo'n ruimte is toch al een kwart van de mensen daar lawaaidoof.

Hoe verloopt nu het proces van lawaaidoof worden ?

Laten we om die vraag te beantwoorden iemand volgen die in een fabriek gaat werken waar veel lawaai is. Joost komt de eerste dag op de fabriek en hem wordt verteld dat hij in de fabriek eigenlijk oorkappen moet dragen om zijn oren tegen het lawaai te beschermen. Maar Joost is eigenwijs, vindt oorkappen maar lastig en vindt het flinker staan om ZONDER oorkappen in de fabriek te werken. Hij is ook de enige die zonder gehoorbescherming rondloopt, en zo is Joost nog minder gemotiveerd om oorkappen te dragen. Na een dag werken in de fabriek heeft zijn gehoor gereageerd op het lawaai door een drempelverhoging, hij hoort iets minder, maar heeft er verder geen last van. De volgende ochtend is het kleine dipje dat Joost had opgelopen verdwenen. Joost had een temporary threshold shift (= TTS). Dit gaat zo een tijdje door en iedere ochtend is het dipje verdwenen. Joost merkt helemaal niets en denkt dat het zo’n vaart wel niet zal lopen. Maar op een ochtend is de dip niet helemaal verdwenen en begint Joost aan zijn werkdag met een dip. Maar na een weekend is die dip wel weer verdwenen. Joost merkt nog steeds niets en denkt dat het zo’n vaart wel niet zal lopen. Maar na een tijdje is een weekend niet meer genoeg om de dip te laten verdwijnen, er is dan een hele vakantie voor nodig om de dip te laten verdwijnen. En u voelt het al na een hele tijd is ook een vakantie niet meer voldoende op de dip te laten verdwijnen. Joost heeft nu een permanent threshold shift (PTS). De dip wordt alleen erger. En Joost ? Joost begint moeite te krijgen met andere mensen te verstaan. Joost is lawaaidoof geworden. En hoe dat komt ?

Maar: Joost had het kunnen weten als toen hij in de fabriek ging werken goed had geluisterd naar de uitleg die men hem heeft gegeven over het waarom van gehoorbescherming. Nu is het voor Joost te laat..

Joost is lawaaidoof !!!!! Wat zeg je ???? JOOST IS LAWAAIDOOF!!!!!!!!!!

Je hoeft zo niet te schreeuwen, ik ben niet doof!!

Bronvermelding:

Bilsom International N.V. Het gehoor, een onmisbaar zintuig.

M.P.C. Gloudemans Dop je eigen oren in : Veilig Vliegen, 9: 194, 1977

International Organization for Standardization, Acoustics-Assessment of occupatialnal noise exposure for hearing conservation purposes Ref.nr. ISO 199-1975 (E)

- Top -